Website

Vorig jaar haalde ik mijn website van internet. Reden, mijn moeder was overleden en het doel om mijn moeder te overtuigen dat ze me moest vertellen, waarom dat ze me niks gezegd was er niet meer.
Dat ze me zou verstoten, want daar komt het op neer als je onterfd wordt, had ik niet kunnen dromen. Ik had altijd voor hun klaar gestaan en ik kon het niet goed begrijpen. Maar misschien is het dat wel, dat ze dat als normaal gaan vinden. Als je dan niet meer in het gareel loopt, dan zint men op wraak.

Enkele weken geleden wordt ik gemaild door iemand die denkt dat hij een Klinefelter is. We komen in gesprek, en ik zet de site op zijn verzoek ergens op internet. Waarom staat deze grote informatiebron niet op internet vroeg hij. Zet het er weer op.

Dat zette me aan het denken. Ik was de groep mensen, zoals ik, vergeten die er energie uit putten door het lezen van de site.
Het zich niet alleen voelen.

In een gesprek dat ik zondag had, kwam ik tot de overtuiging dat hij terug moest op internet. Hij staat er weer. Moet hem wel nog wat bijsleutelen maar dat komt wel goed.