Intake Vumc

Nou dan was het eindelijk zover gisteren 10 juli moest ik om 14.40 voor een intake gesprek op Genderdysforie afdeling zijn in het Vumc.
Een ding is zeker vooral niet te laat komen, dus de trein van 9.10 vanuit Heerlen de Kissel, dan ben je om 12:03 uur in Amsterdam zuid. dat ging allemaal goed, precies op tijd rolde de trein het station van Amsterdam zuid binnen.
Tja het lopen, hoe zou dat gaan. Dat kon ik niet meer en aangezien de CZ groep mij geen taxi wilde vergoeden, was ik in oktober 2016 weer gestart met lopen, nadat ik dat 15 jaar lang nauwelijks gedaan had. Goed ik was dan ook wel 44 kilo afgevallen het was nu of nooit meer. Een afspraak gemaakt met mijn Fysiotherapeut Nicole voor krachttraining.
Thuis kon ik nu 3,5 km weer lopen, maar hoe zou het vandaag gaan.
Gehaast liep ik het station uit en ging naar de verkeerde kant. Ik kon het Mahlerplein niet vinden en vroeg aan een stelletje dat net kwam aanlopen of ze even tijd hadden, dat hadden ze niet, net doen of je dat niet gehoord hebt. Waar kan ik het Vumc vinden vroeg ik, nou dan moest ik aan de ander kant van het station zijn en dan naar rechts. Ik bedankte hun voor het toch nog antwoord en liep terug. Aan de ander kant van het station vond ik meteen de straten die ik in mijn geheugen geprent had en was een half uur later in het Vumc. Eerst even naar de Wc geen gender neutrale WC viel me meteen op, wel een afdeling, maar zelf….. Daarna naar de balie voor een pasje. Dat duurde nog een half uur. Om ongeveer 13:00 uur melde ik me bij de balie van afdeling K, de Genderdysforie afdeling. ik was natuurlijk veel te vroeg, maar die 1,5 uur gaan ook wel weer om, maar die 1,5 uur werden 2 uur en men sloeg mij steeds over, nadat ik even naar de Wc was geweest en weer plaats nam, komt een balie medewerkster op me af, dat ik me wel moest aanmelden voordat ik in de wachtkamer ging zitten, hij wacht even zei ik, dat heb ik om ongeveer 13:00 uur, als je collega niet met jouw communiceert, dan is dat jouw probleem niet het mijne. ze schrok van mijn antwoord, tja niet alle Limburgers zijn schoothondjes er zijn erbij die hebbende kaderopleiding gehad tussen Hollanders, die hebben geleerd van zich af te bijten.
Maar goed, uit eindelijk kreeg ik dan toch een intake gesprek een verkorte uitgave, voor een kwartiertje naar Amsterdam, geen goed begin, of laten we zeggen een slechte organisatie.

Op de Meubelbeurs waar ik in de jaren 80 van de vorige eeuw 10 jaar vrijwilligers werk heb gedaan, hadden we een schriftje om alles op te schrijven, want elke dag zaten we met andere medewerkers in de winkel en je had van die klanten die stee vas de dag erna terug kwamen, in de gedachten dat ze het dan goedkoper kregen, maar helaas wij communiceerden met elkaar.

Op de computer bestaat zoiets als een notie blokje, misschien maar een idee, als praten met elkaar niet zo goed lukt.