Transitie

Eindelijk

Vandaag, mijn eerste pleister geplakt, het gaat beginnen, kijken hoe lang dat het duurt voordat ik eindelijk van die drang af ben dat je steeds wat moet, de invloed van testosteron. Ga ik veranderen, gaan mijn borsten groeien, krijg ik dan eindelijk die kont en worden mijn heupen breder.
Gisteren was ik de eerste keer bij de endocrinoloog. Veel van de informatie die voor die “mannen” geldt niet voor mij. Borsten heb ik al, vrouwelijke huid ook, zelfs vrouwelijke inplant van het schaamhaar, dat gaat die “mannen” nooit lukken en ik denk dat als de testosteron is uitgewerkt, dat dat libido ook weg is en ook de spontane erectie.

Voorafgaand aan de Endocrinoloog had ik een BIA onderzoek, ik had het nog nooit gehad. Men meet de plaats waar het vet en de spieren zitten, en de natuurlijke leeftijd en het gewicht.
Ik was weer wat zwaarder geworden. De bètablokkers zijn daar debet aan. Lager hartslag, lagere verbranding, maar ik heb meer spiermassa als vetmassa. En mijn natuurlijke leeftijd is 53 jaar, 14 jaar jonger dan de werkelijkheid, ik mag niet klagen.

Het was niet allemaal positief die dag. De receptioniste van afdeling K spreekt me nog altijd aan met meneer, ze weet in welke fase dat ik zit, ze weet dat genderdysfory is geconstateerd en toch nog altijd meneer, in een woord belachelijk, die mannelijke kleren behoudt ik nog even, want ik bedoel, als men mij nog steeds aanspreekt als meneer, dan moet je je er ook naar kleden.
Maar ik denk dat het gewoon pesterijen zijn, nadat ik haar bij het intake gesprek voor schut gezet heb. Sommige mensen zijn nu eenmaal haatdragend, de opmerking toen ik aan de balie kwam van “ik weet wel wie je bent” sprak boekdelen. Als ze toch weet wie ik ben, waarom dan nog steeds meneer, ik kan het niet anders zien als pesterijen, maar daar kan ik tegen, dat heb ik nooit anders gekend.

Bloedprikken was een catastrofe, heb net een klacht ingediend, toen ik vanmorgen het pleister eraf deed was mijn hele arm rood van het bloed. Dit kan natuurlijk niet. Ik heb nog zo tegen haar gezegd als het niet lukt uit de arm, haal het uit mijn hand, maar nee hoor, gewoon eigenwijs zijn, wat moet dat sukkeltje van een Limburger, wij weten het wel beter, wij steken gewoon die naald door de aderen tot midden in de arm en dan trekken we langzaam terug en dan zal er ook wel ergens bloed uit komen. Dat dat bloed blijft lopen, door de bloedverdunner, daar had die trut geen boodschap aan. De arm doet enorme pijn, kan hem ook bijna niet bewegen, zal ook nog wel het nodige weefsel naar de klote zijn.

Acceptatie 2

ik had vroeger een hulp in de huishouding van de WMO. De organisatie die deed deed was Meander een monopolist. Alle zorg in Heerlen en omgeving kan alleen via deze organisatie. Een hulp krijg je en elke 3 maanden een nieuwe, om gek van te worden. Je hebt hulpen die zijn op proef en die proberen je letterlijk naar bed in te krijgen, om maar een positieve beoordeling te krijgen, omhoog neuken noemen ze dat, maar goed die vlieger gaat bij mij niet op, want ik ben gender neutraal zo noemen ze dat. Ik heb geen interesse in mannen maar ook niet in vrouwen. Hoewel ik wel diverse keren met een vrouw naar bed ben geweest, maar daar heb ik van geleerd. Ik had er niks mee.
Zo had ik ook eens een keer iemand die voortdurend meneer tegen me zei, als ik iets niet kan uitstaan is dat ze meneer tegen me zeggen. Ik ben geen meneer, dus ik Roeg iedere keer of ze me bij de voornaam wilde noemen, maar dat deed ze niet, ze bleef bij meneer. Heb ik haar gezegd dat ze kon vertrekken.

Dan krijg je iemand van Meander aan de telefoon en toen heb ik uitgelegd hoezo en waarom, ik kreeg een nieuwe, die beschuldigde mij van seksuele intimidatie, dat kan niet want ik heb niks met vrouwen, maar ik denk dat Meander van me af wilde, geen transgenders bij Meander. Ste je eens voor je moet naderhand een vrouw met een lul gaan wassen. Is daar wel iemand voor te vinden.

Ik ben er maar mee gestopt, want poetsen konden ze allemaal niet.

Meander is dus een waardeloos bedrijf dat transgenders discrimineert.

Acceptatie

Op de Belgische TV waren er 4 uitzendingen over transgenders, een van de transgenders was Paulien. Na 4 maanden vrouwelijk hormoon ging ze zich gedragen als vrouw en ging ze haar transitie bekend maken, de anderen, veelal de jongeren, in de uitzending deden dat van te voren. Toen ik het verwijsbriefje kreeg om naar Amsterdam te gaan, ben ik al begonnen met het communiceren over het traject dat ik het volgen ben. Een paar mensen in de straat waar ik woon had ik al 1 gelicht, 1 buur, de ander buur is moslim, voor die mensen ben ik ziek, dus daar hebben we het niet meer over, maar 80% van de straatgenoten weet waar ik mee bezig ben.
Er zijn “vrienden” (ik zet het maar tussen aanhaling tekens want echte vrienden waren het niet.), die liegen me meteen vallen, zoals Thijs Scholten. Die mee deed aan de documentaire en daar nogal wat krasse uitspraken deed, allemaal Holle Frasen die toen al niet klopte, want ik ging helemaal niet graag naar school, want daar werd ik gepest door diezelfde jongens.

En wat betekent het “normale leven”, is dat het leven van het hetero mannetje dat neukt met het hetero vrouwtje. Kindertjes krijgt, het liefst een jongetje en een meisje. Ik heb wat stukjes uit de documentaire geknipt en op een rijtje gezet.

https://vimeo.com/285610245 hier kun je het vinden.

Genderdysfory 3

Op vrijdag de 13 juli 2018 heb ik te horen gekregen dat ik het vrouwelijk hormoon krijg, dat maakt me enorm gelukkig, het leven heeft weer zin. Het vervolg zou pas eind augustus of begin september zijn, wachten ben ik ondertussen gewend,
Maar ze belde me vanmiddag al op of ik de volgende week kon, dat ging helaas niet, de oppas voor mijn hond waren op vakantie.
Het vervolg is op 22 augustus zag ik in mijn dossier.
De endocrinoloog is gespecialiseerd in Klinefelter, dat stelt gerust. Hopelijk krijg ik dan ook vrouwelijk hormoon en kan de transitie beginnen, ik hoop dan een negatief tijdperk te kunne afsluiten.

Transgender

Transgender zou niks met Klinefelter te maken hebben. Ik weet het nog zo net niet. Is het niet zo dat veel Klinefelters borstvorming hebben, vrouwelijke (brede) heupen. De extra X en bij sommige zijn dat meer extra X'en geeft een meer vrouwelijk gevoel. Bij de mozaïek is het duidelijk, de extra X komt altijd van de moeder. Dat komt omdat na de bevruchting 1 cel de fout in is gegaan. Bij de mozaïek zijn dus de vrouwelijke X'en altijd in de meerderheid. Heeft dat invloed op je gevoelsleven? Ik denk persoonlijk zelf van wel. Ik had het nog niet geweten als ze mij verteld hadden toen ik 11 jaar was en me goed begeleid hadden, waar ik voor gekozen had. Mijn vrouwelijke gevoelens zijn soms heel sterk. Je hebt natuurlijk mensen die achter je staan en het is misschien nu "makkelijker" om die keuze te maken, dan in de jaren 60 van de vorige eeuw. Sandra is de derde van wie ik weet dat ze van man naar vrouw is gegaan. Van alle drie weet ik dat ze zich nu een stuk beter voelen en prettiger in hun vel. Ik krijg een heleboel mails van Klinefelters die zich niet prettig voelen, die in een crisis zitten, die vaak het gevoel hebben dat ze niet passen in de mannenwereld en dan tussen wal en schip vallen. Misschien is de keuze om vrouw te worden dan een oplossing. Pas op je neemt die beslissing niet zo maar en je moet ook weten dat het een keuze voor je leven is.

Niet alle Klinefelters hebben dat sterke vrouwelijk gevoel. Of het er mee te maken heeft waar de 2 X vandaan komt, dat weet ik niet, ik ben geen wetenschapper. Ik ben eens opzoek gegaan op internet en vond daar het Tripple X syndroom 47 XXX meisjes en vrouwen. Zou hier ook de mozaïek vorm bestaan, dus de XX XXX. Ik denk van wel. In ieder geval, als je de site leest, dan zie je een heleboel overeenkomsten. En dat lijkt me ook logisch. Niet Turner is de vrouwelijke versie van Klinefelter, maar Tripple X syndroom is dat. Zouden deze vrouwen zich ook vrouwelijker voelen als andere vrouwen?


Toen ik in 2002 ontdekte dat ik Klinefelter had, is men mij het mannelijke hormoon testosteron gaan geven. Hoe zou het zijn geweest als men mij het vrouwelijk hormoon had gegeven, Had ik me dan vrouw gevoeld. Misschien had ik dan wat beter in mijn vel gezeten, of ik moet zeggen nog beter, want ik voel me niet slecht met het mannelijk hormoon testosteron. Er zijn een hele boel Klinefelters die zich niet gelukkig voelen met hun extra mannelijk hormoon. Misschien moet zij maar eens de stap wagen, om naar het vrouwelijk hormoon te gaan. Misschien voelen ze zich daar dan beter bij. Klinefelter is al een taboe en er zijn Klinefelters die dat taboe in stand houden. Ook vele artsen en doktoren. Over gaan naar vrouw, is nog een groter taboe. En wie weet worden de inzichten in het syndroom van Klinefelter zo, dat men gaat overschakelen van het mannelijk naar het vrouwelijk hormoon, omdat sommige Klinefelters, meer vrouw zijn dan man.