We moeten het eens over discriminatie hebben!
Wednesday/June/2023 00:38 Filed in: Discriminatie
Laten we het eens over discriminatie hebben. Nederland pretendeert een land te zijn waar je alles mag en waar iedereen mag zijn, wie die is. Is dat wel zo? Nee dat is niet zo. Buiten het hokje mannetje vrouwtje komen, dat gaat niet, tenminste als je daar in blijft in zitten, want mocht je naar een ander hokje gaan, daar kunnen mensen niet tegen, dan moeten ze hun gedrag gaan veranderen en dat gaat niet, want daar zitten ze in vastgeroest. Al bij het woordje homo of lesbienne zijn er mensen waar de stoppen van doorslaan.
De aanvaarding van Transgenders is maar 60% wees onderzoek uit, dat was heel laag. Het COC doet daar weinig aan, dat is een clubje dat graag feest viert maar verder komen ze niet. Zolang de discriminatie van Transgenders zo hoog is, valt er niks te vieren. Ook daar heb ik een verhaal van, hoe het COCLimburg er alleen is voor de jongere en de oudere hebben ze afgedankt. Blijkbaar is het besef er niet. Dat de zelfmoorden onder transgenders het hoogste is van Nederland. Maar daar hebben ze gewoon lak aan.
Vrijwilligerswerk vergeet het maar. Fotoclub misschien, want dat is een van mijn hobby's ook niet. De maatschappij wil me niet meer, want ik mag me zelf niet meer zijn. Terwijl ik al mijn hele leven zo ben, zoals ik nu ben, maar ik heb het labeltje verandert en dat mocht niet van de zo tolerante Nederlander.
Parc Imstenrade,
AZC,
Cicero,
Seniorweb Langraaf,
Pergamijn,
Bejaardenhuis in Voerendaal,
Rob Houkens van Standy, op de Molenberg beroep Afbraakwerker.
Schurer en Eefje Felder van de WMO in Heerlen
De aanvaarding van Transgenders is maar 60% wees onderzoek uit, dat was heel laag. Het COC doet daar weinig aan, dat is een clubje dat graag feest viert maar verder komen ze niet. Zolang de discriminatie van Transgenders zo hoog is, valt er niks te vieren. Ook daar heb ik een verhaal van, hoe het COCLimburg er alleen is voor de jongere en de oudere hebben ze afgedankt. Blijkbaar is het besef er niet. Dat de zelfmoorden onder transgenders het hoogste is van Nederland. Maar daar hebben ze gewoon lak aan.
Vrijwilligerswerk vergeet het maar. Fotoclub misschien, want dat is een van mijn hobby's ook niet. De maatschappij wil me niet meer, want ik mag me zelf niet meer zijn. Terwijl ik al mijn hele leven zo ben, zoals ik nu ben, maar ik heb het labeltje verandert en dat mocht niet van de zo tolerante Nederlander.
Parc Imstenrade,
AZC,
Cicero,
Seniorweb Langraaf,
Pergamijn,
Bejaardenhuis in Voerendaal,
Rob Houkens van Standy, op de Molenberg beroep Afbraakwerker.
Schurer en Eefje Felder van de WMO in Heerlen
WMO
Wednesday/June/2023 00:38 Filed in: Discriminatie | Heerlen
Hoe je als transgender besodemieterd wordt door de Gemeente Heerlen. De lijn is het zelfde als van een Mondriaan Stichting of van elke ander instelling waar ik geprobeerd heb vrijwilligerswerk te krijgen.
Ik ben al eens afgekeurd geweest in 2011, ik heb ook al eens een Scootmobiel gehad en huishoudelijk hulp, met dat laatste ben ik gestopt, omdat ik gediscrimineerd werd door verschillende hulpen, die beschuldigen uiten die niet waar waren. De discriminatie was al begonnen voordat ik in Amsterdam was geweest.
Maar nu verder met de aanvraag die ik anno 2022 deed.
Daar gaan we met een opsomming van feiten.
12-12-2022:
Ik bel de WMO van de gemeente Heerlen en vraag of ik in aanmerking kan komen voor een scootmobiel en huishoudelijke hulp.
Na een paar dagen krijg ik een brief met een verkeerde datum, want daar wordt de melding op 13-12-2022 gezet. In de brief staat ook dat het lang kan duren. In het telefoongesprek zei men 11 weken.
Dat is tegen de regels van de WMO, want een gemeente moet binnen 6 weken contact met je opnemen, dus dan moet er een tafelgesprek komen.
Op 27 februari bel ik maar eens op om te vragen hoe het ervoor staat 27 februari dus precies 11 weken had ik nog niks vernomen. Terwijl de Gemeente Heerlen beweerde tegenover het Programma Kassa dat een WMO melding bij hun na 11 weken was afgehandeld. Men deelde mij mee dat het zeker nog 5 weken zou duren, letterlijk werd er gezegd dat ze pas op de verwerking van eind oktober zaten.
17 Maart 2023
Schurer de WMO Consulent belt op voor het maken van een afspraak voor het tafelgesprek we zitten op het einde van week 13.
Op 21 Maart is het gesprek, precies 14 weken na de melding. Ik zou niet lang hoeven te wachten op een keuringsafspraak bij de GGD.
De keuring bij de GGD zou op 18 April zijn. Op 14 april belt de GGD me op in de middag met de mededeling, dat ze de oude bestanden niet konden openen, want ze stonden op een oud computer systeem. Ik vroeg wanneer dat dit wel kon, dat wist men niet, naderhand kwam de Eefje Felder van de WMO met de mededeling, dat ik de GGD zwart had gemaakt op social media. Wat was er gebeurt, in 2012 vroeg ik 1 uur extra omdat ik een spier in mijn arm ontstoken had. In plaats van 1 uur extra, trok men mij 1 uur af. Ik vroeg het dossier van de gemeente op, wat men mij niet wilde geven, maar met de WOB kreeg ikzelf toch, tevens vroeg ik het dossier bij de GGD op, door ze naast elkaar teleggen bleek dat de medewerker Ellen Penders voor dat ik gekeurd was de, de GGD gebeld te hebben, om mij goed te keuren.
Ik kreeg gelijk, de juriste van de gemeente zei mij dat de gemeente geen contractbreuk mocht plegen, zonder mijn toestemming. Dus ik kreeg het uur weer terug, inkreeg een nieuw contract, maar het duurde 6 weken, voordat ik het geld kreeg om mijn hulp te betalen. WMO ambtenaren zijn alleen bezig om hun cliënten zoveel als mogelijk een poot uit te draaien en dat is tot op de dag van vandaag zo.
Kan best zijn dat ik dit incident ooit eens op social media gezet heb. Maar tijdens het tafelgesprek met Schurer van de WMO had ik al protest aangetekend, dat ze mij wilde laten keuren door de GGD, het protest werd gewoon genegeerd.
Vervolgens hoorde ik niks meer, in week 21 kom ik een actie door een mail te sturen naar de raad en het college de inhoud gaat over de aanvraag die nu alweer zo lang duurt.
Op 4 Mei belt Schurer me op dat ik gekeurd zou worden door Trompetter uit Zeist. Afgesproken wordt in de week van 8 mei. Aangezien ik niks hoorde van het bedrijf uit Zeist, bel ik ze op wanneer ze van plan waren te komen. De secretaris kwam met verschillende smoesjes. De art was ziek, er was geen arts beschikbaar in Heerlen en ze waren volgeboekt, want de eerst volgende vrije plek was pas rond 30 mei. Uit het gesprek werd duidelijk dat er nooit een afspraak was gemaakt. Schurer bedot de boel. Het werd stil er werd weer geen afspraak gemaakt om mij te keuren. 27 mei google ik om te kijken wat ik nog kan doen en zie dat ik een dwangsom kan opleggen. Kijk nog of de verlenging was afgelopen en dat was zo, met 2 weken zelfs. En zie opeens belt de secretaresse van Trompetter me op en maakt een afspraak met me. 2 dagen later wordt ik dan eindelijk gekeurd. Om de drukknop de ketel te Houde laat ik de ingebrekestelling staan. Na 2 weken is er nog steeds geen beslissing,
Op 13 juni en dan zitten we in week 26 kreeg ik een brief waar in staat dat ik de voorzieningen niet krijg. En aangezien ze de ingebrekestelling de 29 ste hadden binnen gekregen kreeg ik ook geen dwangsom. Maar dat was niet de datum die op het ondergetekende blad stond, dat was 27 mei, maar daar mag de rechter over beslissen, want ik had na 2 weken het advies gevolgd om het ter beoordeling van de rechter te laten.
In de middag 13 juni belde Eefje me op om te zeggen dat ik de voorzieningen wel kreeg, ik onderbrak haar om mee te delen dat ik een afwijzing had gekregen, ze deed net alsof ze er niks van af wist. Ik had de brief niet goed gelezen, nou die heb ingoed gelezen. Het is een duidelijke afwijzing, ik zei als de brief niet klopt, dan geef me een verklaring dat hij een vergissing is, nee dat kon niet. Natuurlijk kan dat. Maar dat is niet de bedoeling, de bedoeling is dat ik protest aan teken en dat ze dan officieel weer 6 weken hebben om een beslissing te nemen en die termijn weer kunnen verlengen me 4 weken. Maar ik teken geen protest aan.
In een Whatsapp bericht wordt ik ook nog wat geïntimideerd door die Eefje, met als bedoeling dat ze meer tijd krijgen om een beslissing te nemen, en zo de dwangsom te ontlopen.
Zo stelde ze dat ik de ingebrekestelling niet ondertekend had en dat heb ik wel degelijk. Uiteindelijk heb ik besloten ze te blokkeren.
Ik spaar me zelf eentje bij elkaar. Ik denk dat het de Scoozy wordt, daar moet ik zeker 1 jaar voor sparen, maar dan heb ik wel de meest moderne scootmobiel die er bestaat. Dan nog maar 1 jaar in de eenzaamheid doorbrengen, helaas
Dossier,
Ik had gevraagd om mijn dossier te vernietigen tussen 2011 en 2018 want daar wordt ik overal aangesproken door dhr. En ik ben nooit een heer geweest. Bovendien bestaat die persoon niet meer. Ik kreeg te horen dat ze dat niet deden. Ik vroeg om dat het dossier voor iedereen te blokkeren, zodat niemand het kon inzien. Daar wist ze geen antwoord op te geven, want die vraag had nog niemand gesteld, tja je hebt een iq van 140 of je hebt het niet.
Vorige week kreeg ik een brief dat ze het dossier toch gingen vernietigen, hoezo die plotselinge ommekeer, heel simpel, de rechtbank had het dossier opgevraagd en die mogen al die malversaties niet zien.
Toch iets bereikt, maar als de rechtbank het dossier wil hebben, ik heb nog een kopie.
Ik ben al eens afgekeurd geweest in 2011, ik heb ook al eens een Scootmobiel gehad en huishoudelijk hulp, met dat laatste ben ik gestopt, omdat ik gediscrimineerd werd door verschillende hulpen, die beschuldigen uiten die niet waar waren. De discriminatie was al begonnen voordat ik in Amsterdam was geweest.
Maar nu verder met de aanvraag die ik anno 2022 deed.
Daar gaan we met een opsomming van feiten.
12-12-2022:
Ik bel de WMO van de gemeente Heerlen en vraag of ik in aanmerking kan komen voor een scootmobiel en huishoudelijke hulp.
Na een paar dagen krijg ik een brief met een verkeerde datum, want daar wordt de melding op 13-12-2022 gezet. In de brief staat ook dat het lang kan duren. In het telefoongesprek zei men 11 weken.
Dat is tegen de regels van de WMO, want een gemeente moet binnen 6 weken contact met je opnemen, dus dan moet er een tafelgesprek komen.
Op 27 februari bel ik maar eens op om te vragen hoe het ervoor staat 27 februari dus precies 11 weken had ik nog niks vernomen. Terwijl de Gemeente Heerlen beweerde tegenover het Programma Kassa dat een WMO melding bij hun na 11 weken was afgehandeld. Men deelde mij mee dat het zeker nog 5 weken zou duren, letterlijk werd er gezegd dat ze pas op de verwerking van eind oktober zaten.
17 Maart 2023
Schurer de WMO Consulent belt op voor het maken van een afspraak voor het tafelgesprek we zitten op het einde van week 13.
Op 21 Maart is het gesprek, precies 14 weken na de melding. Ik zou niet lang hoeven te wachten op een keuringsafspraak bij de GGD.
De keuring bij de GGD zou op 18 April zijn. Op 14 april belt de GGD me op in de middag met de mededeling, dat ze de oude bestanden niet konden openen, want ze stonden op een oud computer systeem. Ik vroeg wanneer dat dit wel kon, dat wist men niet, naderhand kwam de Eefje Felder van de WMO met de mededeling, dat ik de GGD zwart had gemaakt op social media. Wat was er gebeurt, in 2012 vroeg ik 1 uur extra omdat ik een spier in mijn arm ontstoken had. In plaats van 1 uur extra, trok men mij 1 uur af. Ik vroeg het dossier van de gemeente op, wat men mij niet wilde geven, maar met de WOB kreeg ikzelf toch, tevens vroeg ik het dossier bij de GGD op, door ze naast elkaar teleggen bleek dat de medewerker Ellen Penders voor dat ik gekeurd was de, de GGD gebeld te hebben, om mij goed te keuren.
Ik kreeg gelijk, de juriste van de gemeente zei mij dat de gemeente geen contractbreuk mocht plegen, zonder mijn toestemming. Dus ik kreeg het uur weer terug, inkreeg een nieuw contract, maar het duurde 6 weken, voordat ik het geld kreeg om mijn hulp te betalen. WMO ambtenaren zijn alleen bezig om hun cliënten zoveel als mogelijk een poot uit te draaien en dat is tot op de dag van vandaag zo.
Kan best zijn dat ik dit incident ooit eens op social media gezet heb. Maar tijdens het tafelgesprek met Schurer van de WMO had ik al protest aangetekend, dat ze mij wilde laten keuren door de GGD, het protest werd gewoon genegeerd.
Vervolgens hoorde ik niks meer, in week 21 kom ik een actie door een mail te sturen naar de raad en het college de inhoud gaat over de aanvraag die nu alweer zo lang duurt.
Op 4 Mei belt Schurer me op dat ik gekeurd zou worden door Trompetter uit Zeist. Afgesproken wordt in de week van 8 mei. Aangezien ik niks hoorde van het bedrijf uit Zeist, bel ik ze op wanneer ze van plan waren te komen. De secretaris kwam met verschillende smoesjes. De art was ziek, er was geen arts beschikbaar in Heerlen en ze waren volgeboekt, want de eerst volgende vrije plek was pas rond 30 mei. Uit het gesprek werd duidelijk dat er nooit een afspraak was gemaakt. Schurer bedot de boel. Het werd stil er werd weer geen afspraak gemaakt om mij te keuren. 27 mei google ik om te kijken wat ik nog kan doen en zie dat ik een dwangsom kan opleggen. Kijk nog of de verlenging was afgelopen en dat was zo, met 2 weken zelfs. En zie opeens belt de secretaresse van Trompetter me op en maakt een afspraak met me. 2 dagen later wordt ik dan eindelijk gekeurd. Om de drukknop de ketel te Houde laat ik de ingebrekestelling staan. Na 2 weken is er nog steeds geen beslissing,
Op 13 juni en dan zitten we in week 26 kreeg ik een brief waar in staat dat ik de voorzieningen niet krijg. En aangezien ze de ingebrekestelling de 29 ste hadden binnen gekregen kreeg ik ook geen dwangsom. Maar dat was niet de datum die op het ondergetekende blad stond, dat was 27 mei, maar daar mag de rechter over beslissen, want ik had na 2 weken het advies gevolgd om het ter beoordeling van de rechter te laten.
In de middag 13 juni belde Eefje me op om te zeggen dat ik de voorzieningen wel kreeg, ik onderbrak haar om mee te delen dat ik een afwijzing had gekregen, ze deed net alsof ze er niks van af wist. Ik had de brief niet goed gelezen, nou die heb ingoed gelezen. Het is een duidelijke afwijzing, ik zei als de brief niet klopt, dan geef me een verklaring dat hij een vergissing is, nee dat kon niet. Natuurlijk kan dat. Maar dat is niet de bedoeling, de bedoeling is dat ik protest aan teken en dat ze dan officieel weer 6 weken hebben om een beslissing te nemen en die termijn weer kunnen verlengen me 4 weken. Maar ik teken geen protest aan.
In een Whatsapp bericht wordt ik ook nog wat geïntimideerd door die Eefje, met als bedoeling dat ze meer tijd krijgen om een beslissing te nemen, en zo de dwangsom te ontlopen.
Zo stelde ze dat ik de ingebrekestelling niet ondertekend had en dat heb ik wel degelijk. Uiteindelijk heb ik besloten ze te blokkeren.
Ik spaar me zelf eentje bij elkaar. Ik denk dat het de Scoozy wordt, daar moet ik zeker 1 jaar voor sparen, maar dan heb ik wel de meest moderne scootmobiel die er bestaat. Dan nog maar 1 jaar in de eenzaamheid doorbrengen, helaas
Dossier,
Ik had gevraagd om mijn dossier te vernietigen tussen 2011 en 2018 want daar wordt ik overal aangesproken door dhr. En ik ben nooit een heer geweest. Bovendien bestaat die persoon niet meer. Ik kreeg te horen dat ze dat niet deden. Ik vroeg om dat het dossier voor iedereen te blokkeren, zodat niemand het kon inzien. Daar wist ze geen antwoord op te geven, want die vraag had nog niemand gesteld, tja je hebt een iq van 140 of je hebt het niet.
Vorige week kreeg ik een brief dat ze het dossier toch gingen vernietigen, hoezo die plotselinge ommekeer, heel simpel, de rechtbank had het dossier opgevraagd en die mogen al die malversaties niet zien.
Toch iets bereikt, maar als de rechtbank het dossier wil hebben, ik heb nog een kopie.
Mondriaan een onbeschofte instelling
Ergens half augustus zag ik een advertentie van Mondriaan. Ze zochten een vrijwilliger voor de afdeling Upgrade bij De Brök op de Laanderstraat in Heerlen. Ik schreef er op ondanks dat het alleen over Prul Computers ging. Aangezien Windows alles gestolen heeft van Apple, mag dat geen probleem zijn, voor mij.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Dat ik transgender ben, schrijf ik er bij. Je moet altijd eerlijk zijn vind ik. Het gesprek vond plaats op 17 Augustus om 13:00 uur. Ik was van te voren nog voor het epileren geweest en aangezien dat niet zo ver van elkaar af ligt was ik er zo, met mijn dure fiets. 2 sloten Alarm en AirTag moet voldoende zijn, lijkt me. Of mijn fiets veilig is, vroeg ik, ja dat was hij als ik maar niet buiten het hek plaatste, deze opmerking er maar even bij, om even een indruk te geven van de mensen die daar in de buurt komen en er werken.
In het gesprek kwam naar voren dat ze oude Apparatuur van Mondriaan deden herstellen, wat meestal neer kwam om er een SSD schijf in te zetten en dan aan mensen die het niet konden betalen te verkopen. Het was een dagbesteding voor mensen. Het werk begon pas op 19 oktober, dan zou iemand weggaan en de huidige persoon die nu de verkoop deed zou weer terug gaan naar de timmerwerkplaats, waar hij vandaan kwam, de timmerwerkplaats, want hij had de ballen verstand van computers. Dus ik zou dat gaan overnemen. Wat me daarbij verwonderde was dat het alleen de woensdagmiddag was, terwijl Upgrade elke dag open was. Hier klopt iets niet.
Ik kreeg een rondleiding door het gebouw. In de Timmerwerkplaats werkte 1 meisje tussen alles mannen. Ze was bezig met het maken van een kindertroontje. Een opdracht, want bij d'r Brök werk ze ook in opdracht, voor de Hema, inpak werkzaamheden, dus gewoon commercieel werk, waar grof geld aan verdiend wordt. Ik zei tegen haar ik ben eigenlijk een automonteur, ik zag ze gaan stralen, van een negatief kijkend meisje werd het een stralend meisje, dat zou ik ook wel willen worden, wat let je, je bent nog jong je kunt alle kanten op. Maar torentjes maken dat kun je ook goed, ik wilde het stralen even vast houden voor haar. Bij het weggaan zei ze tot gouw, hunkerend naar een meedenker, die haar begreep.
Ik bleef nog even hangen en kletste links en rechts nog met wat cliënten en begeleiders. Dat is altijd een doel van mij, zoveel mogelijk informatie verzamelen. Een van de begeleiders meende me te moeten vertellen dat iedereen gelijk was dus er was in de omgang geen verschil tussen cliënten en begeleiders. Dat is goed zei ik.
Ook 2 maanden gaan om, de 19 was ik om 12:15 aanwezig, want te laat komen staat niet in mijn boekje. Mijn psycholoog had bijna de politie gebeld toen ik eens per ongeluk 7 minuten te laat kwam en ik kom er al meer als 2 jaar elke 4 weken.
Die Maarten die er ook bij zat in het sollicitatie gesprek, waar de afspraak van half een meegemaakt was, begon me uit te schelden, wat kom je nu al hier doen je bent te vroeg, ik zeg wat stond er in de agenda bij jou, daar staat niks, nou zeg ik bij mij wel en daar staat 12:30 en aangezien ik niet hou van te laat komen ben ik op tijd en oprijd is niet te vroeg. Iemand die daar zat begon met mij een gesprek en haalde me weg uit die idioterie van een onbeschofte begeleider. Maar is dat wel zo.
Laten we verder gaan. De man die me aansprak begon over Apple, je hebt veel verstand van Apple, ik zei ja. Hebben we daar nog ff overgeklets en toen ging hij weg want hij was van een andere groep. Hij zat niet in de groep van woensdagmiddag. In het sollicitatie gesprek had ik nog gevraagd, hoe het in elkaar zat, Upgrade was er alleen op de woensdagmiddag. Maar nu bleek dat er ook op de woensdagmorgen en de dinsdag eigenlijk de hele week upgrade was.
Laten we verder gaan. Om half een ging Maarten pauzeren. Denk eraan zei hij tegen mij, wij begeleiders zitten aan de linkerkant van de kantine en de cliënten aan de rechterkant, waarom is dat vroeg ik, omdat we geen tijd hebben overdag om over de cliënten te spreken, dan doen we dat in de pauze. En omdat de bar daar tussen ligt kunnen we dat ongestoord doen. Waarop ik zei ik ben geen cliënt, daar had hij niks mee te maken. Dus zei ik jullie hanteren een apartheidsregime, de vorige keer dat ik hier was, heft me toch een begeleider gezegd, dat iedereen gelijk was in de behandeling, daar merk ik niks van. Wie heeft dat gezegd, wie heeft dat gezegd, herhaalde Marten zich op een heftige toon, als wilde hij aanduiden, als ik die sukkel eens in mijn vingers krijg, zal ik hem mores leren. Ik ging dus naar de rechter kant en hij ging naar de linker kant van de kantine. De laatste keer dat ik deze hiërarchieën heb mee gemaakt was op Bernardinus College, maar daar heb ik me er ook niks van aangetrokken, daar zaten de TOA's ook apart van de docenten en op de PABO, daar zaten de ondersteuners ook apart van de docenten, daar sprak me ooit een docent aan wat ik in hun kantine deed. Nou ik ben docent en docenten zitten in de docentenkamer, dus ik zit goed. Heeft me nooit meer iemand lastig gevallen. Ik ging dus aan de rechterkant zitten bij een par dames die er zaten. Kletsen kan ik met iedereen, me even voorgesteld en gevraagd hoe ze heette en wat ze deden. Ze deden allemaal inpak werk. Eentje had al pensioen. Maar thuis had ze niks te doen en ze werkte al 13 jaar daar. Dus ze bleef er maar. Die is die dagbesteding eigenlijk bedoeld om mensen die grote psychische problemen gehad hebben, of nog hebben te begeleiden naar regulier werk. Nou dat lukt dus niet, bij geen een van de cliënten, daar ben ik van overtuigd, dat wil Mondriaan niet, want iedereen die daar werkt is een werknemer die geen geld kost, maar geld mee neemt. Want elke cliënt. Heft een Persoonsgebonden Budget en voor dat geld krijgen ze dagbesteding. Maar er wordt geld verdiend door Mondriaan aan die dagbesteding, dat kan toch niet. De gezondheidszorg wordt alsmaar duurder en hier gaat een stichting met een heleboel geld strijken die ze dubbel verdienen. En niemand doet hier iets tegen. De cliënten moeten apart gaan zitten, terwijl ze wel de salarissen zitten te betalen van begeleiders die hun onderdrukken en beoordelen. De Slavernij leeft voort bij Mondriaan.
Ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Dat ik transgender ben, schrijf ik er bij. Je moet altijd eerlijk zijn vind ik. Het gesprek vond plaats op 17 Augustus om 13:00 uur. Ik was van te voren nog voor het epileren geweest en aangezien dat niet zo ver van elkaar af ligt was ik er zo, met mijn dure fiets. 2 sloten Alarm en AirTag moet voldoende zijn, lijkt me. Of mijn fiets veilig is, vroeg ik, ja dat was hij als ik maar niet buiten het hek plaatste, deze opmerking er maar even bij, om even een indruk te geven van de mensen die daar in de buurt komen en er werken.
In het gesprek kwam naar voren dat ze oude Apparatuur van Mondriaan deden herstellen, wat meestal neer kwam om er een SSD schijf in te zetten en dan aan mensen die het niet konden betalen te verkopen. Het was een dagbesteding voor mensen. Het werk begon pas op 19 oktober, dan zou iemand weggaan en de huidige persoon die nu de verkoop deed zou weer terug gaan naar de timmerwerkplaats, waar hij vandaan kwam, de timmerwerkplaats, want hij had de ballen verstand van computers. Dus ik zou dat gaan overnemen. Wat me daarbij verwonderde was dat het alleen de woensdagmiddag was, terwijl Upgrade elke dag open was. Hier klopt iets niet.
Ik kreeg een rondleiding door het gebouw. In de Timmerwerkplaats werkte 1 meisje tussen alles mannen. Ze was bezig met het maken van een kindertroontje. Een opdracht, want bij d'r Brök werk ze ook in opdracht, voor de Hema, inpak werkzaamheden, dus gewoon commercieel werk, waar grof geld aan verdiend wordt. Ik zei tegen haar ik ben eigenlijk een automonteur, ik zag ze gaan stralen, van een negatief kijkend meisje werd het een stralend meisje, dat zou ik ook wel willen worden, wat let je, je bent nog jong je kunt alle kanten op. Maar torentjes maken dat kun je ook goed, ik wilde het stralen even vast houden voor haar. Bij het weggaan zei ze tot gouw, hunkerend naar een meedenker, die haar begreep.
Ik bleef nog even hangen en kletste links en rechts nog met wat cliënten en begeleiders. Dat is altijd een doel van mij, zoveel mogelijk informatie verzamelen. Een van de begeleiders meende me te moeten vertellen dat iedereen gelijk was dus er was in de omgang geen verschil tussen cliënten en begeleiders. Dat is goed zei ik.
Ook 2 maanden gaan om, de 19 was ik om 12:15 aanwezig, want te laat komen staat niet in mijn boekje. Mijn psycholoog had bijna de politie gebeld toen ik eens per ongeluk 7 minuten te laat kwam en ik kom er al meer als 2 jaar elke 4 weken.
Die Maarten die er ook bij zat in het sollicitatie gesprek, waar de afspraak van half een meegemaakt was, begon me uit te schelden, wat kom je nu al hier doen je bent te vroeg, ik zeg wat stond er in de agenda bij jou, daar staat niks, nou zeg ik bij mij wel en daar staat 12:30 en aangezien ik niet hou van te laat komen ben ik op tijd en oprijd is niet te vroeg. Iemand die daar zat begon met mij een gesprek en haalde me weg uit die idioterie van een onbeschofte begeleider. Maar is dat wel zo.
Laten we verder gaan. De man die me aansprak begon over Apple, je hebt veel verstand van Apple, ik zei ja. Hebben we daar nog ff overgeklets en toen ging hij weg want hij was van een andere groep. Hij zat niet in de groep van woensdagmiddag. In het sollicitatie gesprek had ik nog gevraagd, hoe het in elkaar zat, Upgrade was er alleen op de woensdagmiddag. Maar nu bleek dat er ook op de woensdagmorgen en de dinsdag eigenlijk de hele week upgrade was.
Laten we verder gaan. Om half een ging Maarten pauzeren. Denk eraan zei hij tegen mij, wij begeleiders zitten aan de linkerkant van de kantine en de cliënten aan de rechterkant, waarom is dat vroeg ik, omdat we geen tijd hebben overdag om over de cliënten te spreken, dan doen we dat in de pauze. En omdat de bar daar tussen ligt kunnen we dat ongestoord doen. Waarop ik zei ik ben geen cliënt, daar had hij niks mee te maken. Dus zei ik jullie hanteren een apartheidsregime, de vorige keer dat ik hier was, heft me toch een begeleider gezegd, dat iedereen gelijk was in de behandeling, daar merk ik niks van. Wie heeft dat gezegd, wie heeft dat gezegd, herhaalde Marten zich op een heftige toon, als wilde hij aanduiden, als ik die sukkel eens in mijn vingers krijg, zal ik hem mores leren. Ik ging dus naar de rechter kant en hij ging naar de linker kant van de kantine. De laatste keer dat ik deze hiërarchieën heb mee gemaakt was op Bernardinus College, maar daar heb ik me er ook niks van aangetrokken, daar zaten de TOA's ook apart van de docenten en op de PABO, daar zaten de ondersteuners ook apart van de docenten, daar sprak me ooit een docent aan wat ik in hun kantine deed. Nou ik ben docent en docenten zitten in de docentenkamer, dus ik zit goed. Heeft me nooit meer iemand lastig gevallen. Ik ging dus aan de rechterkant zitten bij een par dames die er zaten. Kletsen kan ik met iedereen, me even voorgesteld en gevraagd hoe ze heette en wat ze deden. Ze deden allemaal inpak werk. Eentje had al pensioen. Maar thuis had ze niks te doen en ze werkte al 13 jaar daar. Dus ze bleef er maar. Die is die dagbesteding eigenlijk bedoeld om mensen die grote psychische problemen gehad hebben, of nog hebben te begeleiden naar regulier werk. Nou dat lukt dus niet, bij geen een van de cliënten, daar ben ik van overtuigd, dat wil Mondriaan niet, want iedereen die daar werkt is een werknemer die geen geld kost, maar geld mee neemt. Want elke cliënt. Heft een Persoonsgebonden Budget en voor dat geld krijgen ze dagbesteding. Maar er wordt geld verdiend door Mondriaan aan die dagbesteding, dat kan toch niet. De gezondheidszorg wordt alsmaar duurder en hier gaat een stichting met een heleboel geld strijken die ze dubbel verdienen. En niemand doet hier iets tegen. De cliënten moeten apart gaan zitten, terwijl ze wel de salarissen zitten te betalen van begeleiders die hun onderdrukken en beoordelen. De Slavernij leeft voort bij Mondriaan.
Rob Houkens
Friday/October/2022 10:53 Filed in: Alcander | Buurtpunt Molenberg | Rob Houkens | Standby | Buren | LHTBI | Discriminatie
Maandag 3 oktober 2022, om 13:09 uur gaat mijn camera bel, daarom weet ik ook het precies tijdstip, ik wilde net gaan koken. Een man stond voor mijn deur, die zei dat hij de maatschappelijk werker van de Molenberg was en dat de buren hem geroepen hadden voor de gedragingen van mij, hij wilde met me praten. Ik was verbaast, wat moest ik doen flitste het door mijn hoofd als ik weigerde, zou ik natuurlijk de schuld van alles krijgen, dus liet bik hem naar binnen. Ik vertelde mijn relaas, van de tijd dat ik hier woon, hij zegt je vertelt het zelfde wat hij vertelt, ik zeg dat kan niet, want heeft hij dan ook vertelt dat hij altijd het snoeiafval al jaren bij mij in de tuin gooit, nee zegt hij 1 keer heeft hij dat gedaan en daar heeft hij spijt van. Wat een boef dacht ik, de camera heeft het 1 maal opnoemen dat klopt, maar die 1000 zende andere keren heeft hij niet vertelt. Ik zeg ik gooi mijn snoeiafval nooit in zijn tuin, dat was niet waar volgens hem. Nou het is wel waar, kan hij dan bewijzen dat ik dat doe, nee zegt hij, nou dat kan hij ook niet want ik doe dat ook niet.
Want was het geval, de buren komen terug van vakantie en ik kwam net thuis en zie dat Sabrina de dochter rotzooi in mijn tuin zit te gooien, nu pak ik dat op en in tegenstelling tot anders gooi ik het terug, het valt boven op de heg, dus niet in hun tuin nu begint zei het weer naar mij te gooien, waarop ik hem de buurman hoor zeggen, dat ze daarmee moest ophouden hij zou het wel opruimen. Mij viel van verbazing de mond open. Nu heb ik daar een camera ophangen maar die had niks geregistreerd, dat vond ik toch vreemd. Dus de dag erna de camera kortbij gehangen en meteen de eerste dag nadat ik de camera verplaatst had neemt deze op dat hij de buurman dus, die eerst zei dat hij het wel zou opruimen, de rotzooi weer in mijn tuin gooit. Deze man is voor geen meter te vertrouwen, dat weet ik dan wel al 12 jaar, maar nu werd het in beeld gebracht. Waarom belande die rotzooi bij mij in de tuin, omdat ze dachten, dat ik het er in had gegooid, omdat ze dat altijd bij mij doen, maar ik had het er niet ingegooid.
Wat doet deze buurman nog meer,
Ieder keer als ik lekker wil buiten zitten, beginnen ze kabaal te maken, achterom, ga ik naar binnen dan doen zei dat ook.
Gluren dat doet hij ook altijd, ik had een overgebleven stuk hekwerk op een muurtje gezet, had hij daar een bezemsteel tussen gezet, zodat hij kon blijven gluren. Met de camera's van mij heeft hij een probleem, want nu merktb hij hoe het is, om begluurt te worden, denkt hij en daar kan hij niet tegen. Terwijl mijn camera's alleen maar mensen detecteren op mijn grondgebied.
Onlangs bedreigde hij me weer met de volgende woorden: als een van de camera's mijn huis opnemen, dan ga ik niet meer naar de politie, dan regel ik dat zelf, dat herhaalde hij twee maal en toen hij dat uitsprak kwam hij op mijn grondgebied met zijn armen en dus waren er 2 camera's die insloegen en het opnamen. Die beelden had ik opgestuurd naar de politie, bureau handhaving en de gemeenteraad. Het vorig jaar zij hier 2 Boa's geweest en 4 agenten, allemaal geregeld door mijn buurman, alsof hij het slachtoffer is, die mijn camera's gecontroleerd hebben en ze zijn allemaal goedgekeurd, omdat ik me aan de regels hou.
Een van de BOa's was met hun gaan praten en ze hadden beloof dat ze meniet meer zouden pesten, dezelfde avond nam een camera aan de voorkant op dat ze bij mij kwamen belletje trekken, 8 seconden duurde de opname. Wisten ze meteen dat het geen dummies
Ik stuurde het filmpje meteen op naar de handhaver die met hun gepraat had. Die begreep er niks van, maar ik wel, hij is gewoon niet te vertrouwen, die buurman.
Nachten lang liet hij de badkamer kraan druppelen, ik heb er een kleerkas voorgezet, met isolatie er tussen, zodat het ophield.
Met ramadan zit hij tot laat in de nacht kabaal te maken en feest te vieren.
Zijn zoontje gaat balletje trappen tegen het muurtje op het moment dat ik naar buiten ging, en stopte als ik naar binnen ging en als ik 2 minuten daarna weer naar buiten ging begon hij weer,
Om 24:uur het 's nachts een zwembad op zetten. Met heel wat kabaal,
Toen ik nog geen terras overkapping had, iedere keer als ik naar bed ging en het raam open zette gingen ze Marokko bellen, en zaten ze te schreeuwen onder hun overkapping en omdat hij die aan de andere kant had afgesloten.
Hij heeft me 2 maal met de dood bedreigt, buiten waar niemand bij was, een keer kon ik vluchten naar een groep mensen dien ik het verhaal vertelde en me aanboden om me naar huis te brengen. Ik heb overwogen een bodycam aan te schaffen.
Ik had me de poort laten maken achterom, de persoon die het gemaakt had moest nog het slot monteren, dus ik was niet meer daar gekomen, toen hij het slot kwam monteren en we liepen naar de nieuwe poort, had hij het stuk wat deze man helemaal mooi had gemaakt, had de buurman het weer helemaal volgegooid met rotzooi.
In de bocht van het pad waar ik door heen moet met de fiets, heb ik stenen gelegd anders kom ik niet met de fiets door de bocht. Op een dag waren stenen weg, ik weer nieuwe er in gelegd, volgende dag waren ze weer weg en zo ging dat een week door. Ben ik eens gaan aanbellen of iemand van hun me die stenen ieder keer weghaalde, nee dat deed niemand, moet ik er maar een camera gaan hangen om te kijken wie dat doet zei ik, en meteen was het afgelopen. Aangezien zij de enige waren die ik dat gevraagd had weet je wie de pestkoppen waren.
De bewoner van dit huis voor me was ook iemand van de LHTBI gemeenschap, dien heeft hij weggepest, die man woonde gehuurd. Ik heb het huis gekocht, mij krijgt hij niet weg. Vorig jaar meenden hij de politie te overtuigen dat hij de arme sodemieter was, die opgezadeld zat met een vrouw die in hem zijn visie niet echt een vrouw is en die daarom ook niet geaccepteerd wordt. Ik zou al die dingen doen. Maar door mijn camera's kon ik bewijzen dat hij de pestkop is en de agressor. Nu hij niet meer bij de politie terecht kan en bij handhaving ook niet, probeert hij het maatschappelijk werk, en die sukkel van een Rob Houkens trapt daar op in.
Rob Houkens moest op een geven moment naar de WC, dat is de WC truc, dat schijnen ze ooit geleerd te hebben in Sittard. Daar menen ze te kunnen zien wie je bent. hij verraadt zich, de WC bril was niet opgetild, ik bedoel als je als man een plasje gaat doen, dan til je op z'n minst de bril op. Alleen varkens doen dat niet, en hij waste zijn handen niet. Dus hij was niet naar de WC gegaan om te plassen. Mijn WC is overigens schoon.
Dus als je ooit en maatschappelijk werker op bezoek krijgt, laat ze niet op je WC.
Ik moest beloven niks meer in zijn tuin te gooien, meende Rob Houkens, ik zeg dat kan ik niet beloven want als ik dat beloof dan geef ik toe dat ik dat van te voren ook had gedaan en dat heb ik niet gedaan en dat heb ik niet. Maar meneer, zei hij toen en toen was de maat vol, daar kwam zij echte aard naar buiten, Rob Houkens is net zo'n transgender hater als mijn buurman. Vierhanden op een buik, ik heb hem de deur gewezen. weg met die achterlijke idioot die nog in de vorige eeuw leeft.
Want was het geval, de buren komen terug van vakantie en ik kwam net thuis en zie dat Sabrina de dochter rotzooi in mijn tuin zit te gooien, nu pak ik dat op en in tegenstelling tot anders gooi ik het terug, het valt boven op de heg, dus niet in hun tuin nu begint zei het weer naar mij te gooien, waarop ik hem de buurman hoor zeggen, dat ze daarmee moest ophouden hij zou het wel opruimen. Mij viel van verbazing de mond open. Nu heb ik daar een camera ophangen maar die had niks geregistreerd, dat vond ik toch vreemd. Dus de dag erna de camera kortbij gehangen en meteen de eerste dag nadat ik de camera verplaatst had neemt deze op dat hij de buurman dus, die eerst zei dat hij het wel zou opruimen, de rotzooi weer in mijn tuin gooit. Deze man is voor geen meter te vertrouwen, dat weet ik dan wel al 12 jaar, maar nu werd het in beeld gebracht. Waarom belande die rotzooi bij mij in de tuin, omdat ze dachten, dat ik het er in had gegooid, omdat ze dat altijd bij mij doen, maar ik had het er niet ingegooid.
Wat doet deze buurman nog meer,
Ieder keer als ik lekker wil buiten zitten, beginnen ze kabaal te maken, achterom, ga ik naar binnen dan doen zei dat ook.
Gluren dat doet hij ook altijd, ik had een overgebleven stuk hekwerk op een muurtje gezet, had hij daar een bezemsteel tussen gezet, zodat hij kon blijven gluren. Met de camera's van mij heeft hij een probleem, want nu merktb hij hoe het is, om begluurt te worden, denkt hij en daar kan hij niet tegen. Terwijl mijn camera's alleen maar mensen detecteren op mijn grondgebied.
Onlangs bedreigde hij me weer met de volgende woorden: als een van de camera's mijn huis opnemen, dan ga ik niet meer naar de politie, dan regel ik dat zelf, dat herhaalde hij twee maal en toen hij dat uitsprak kwam hij op mijn grondgebied met zijn armen en dus waren er 2 camera's die insloegen en het opnamen. Die beelden had ik opgestuurd naar de politie, bureau handhaving en de gemeenteraad. Het vorig jaar zij hier 2 Boa's geweest en 4 agenten, allemaal geregeld door mijn buurman, alsof hij het slachtoffer is, die mijn camera's gecontroleerd hebben en ze zijn allemaal goedgekeurd, omdat ik me aan de regels hou.
Een van de BOa's was met hun gaan praten en ze hadden beloof dat ze meniet meer zouden pesten, dezelfde avond nam een camera aan de voorkant op dat ze bij mij kwamen belletje trekken, 8 seconden duurde de opname. Wisten ze meteen dat het geen dummies
Ik stuurde het filmpje meteen op naar de handhaver die met hun gepraat had. Die begreep er niks van, maar ik wel, hij is gewoon niet te vertrouwen, die buurman.
Nachten lang liet hij de badkamer kraan druppelen, ik heb er een kleerkas voorgezet, met isolatie er tussen, zodat het ophield.
Met ramadan zit hij tot laat in de nacht kabaal te maken en feest te vieren.
Zijn zoontje gaat balletje trappen tegen het muurtje op het moment dat ik naar buiten ging, en stopte als ik naar binnen ging en als ik 2 minuten daarna weer naar buiten ging begon hij weer,
Om 24:uur het 's nachts een zwembad op zetten. Met heel wat kabaal,
Toen ik nog geen terras overkapping had, iedere keer als ik naar bed ging en het raam open zette gingen ze Marokko bellen, en zaten ze te schreeuwen onder hun overkapping en omdat hij die aan de andere kant had afgesloten.
Hij heeft me 2 maal met de dood bedreigt, buiten waar niemand bij was, een keer kon ik vluchten naar een groep mensen dien ik het verhaal vertelde en me aanboden om me naar huis te brengen. Ik heb overwogen een bodycam aan te schaffen.
Ik had me de poort laten maken achterom, de persoon die het gemaakt had moest nog het slot monteren, dus ik was niet meer daar gekomen, toen hij het slot kwam monteren en we liepen naar de nieuwe poort, had hij het stuk wat deze man helemaal mooi had gemaakt, had de buurman het weer helemaal volgegooid met rotzooi.
In de bocht van het pad waar ik door heen moet met de fiets, heb ik stenen gelegd anders kom ik niet met de fiets door de bocht. Op een dag waren stenen weg, ik weer nieuwe er in gelegd, volgende dag waren ze weer weg en zo ging dat een week door. Ben ik eens gaan aanbellen of iemand van hun me die stenen ieder keer weghaalde, nee dat deed niemand, moet ik er maar een camera gaan hangen om te kijken wie dat doet zei ik, en meteen was het afgelopen. Aangezien zij de enige waren die ik dat gevraagd had weet je wie de pestkoppen waren.
De bewoner van dit huis voor me was ook iemand van de LHTBI gemeenschap, dien heeft hij weggepest, die man woonde gehuurd. Ik heb het huis gekocht, mij krijgt hij niet weg. Vorig jaar meenden hij de politie te overtuigen dat hij de arme sodemieter was, die opgezadeld zat met een vrouw die in hem zijn visie niet echt een vrouw is en die daarom ook niet geaccepteerd wordt. Ik zou al die dingen doen. Maar door mijn camera's kon ik bewijzen dat hij de pestkop is en de agressor. Nu hij niet meer bij de politie terecht kan en bij handhaving ook niet, probeert hij het maatschappelijk werk, en die sukkel van een Rob Houkens trapt daar op in.
Rob Houkens moest op een geven moment naar de WC, dat is de WC truc, dat schijnen ze ooit geleerd te hebben in Sittard. Daar menen ze te kunnen zien wie je bent. hij verraadt zich, de WC bril was niet opgetild, ik bedoel als je als man een plasje gaat doen, dan til je op z'n minst de bril op. Alleen varkens doen dat niet, en hij waste zijn handen niet. Dus hij was niet naar de WC gegaan om te plassen. Mijn WC is overigens schoon.
Dus als je ooit en maatschappelijk werker op bezoek krijgt, laat ze niet op je WC.
Ik moest beloven niks meer in zijn tuin te gooien, meende Rob Houkens, ik zeg dat kan ik niet beloven want als ik dat beloof dan geef ik toe dat ik dat van te voren ook had gedaan en dat heb ik niet gedaan en dat heb ik niet. Maar meneer, zei hij toen en toen was de maat vol, daar kwam zij echte aard naar buiten, Rob Houkens is net zo'n transgender hater als mijn buurman. Vierhanden op een buik, ik heb hem de deur gewezen. weg met die achterlijke idioot die nog in de vorige eeuw leeft.
Wijkkrant Molenberg
Om nu te weten te komen hoe het met de fotoclub van de Molenberg was, moest ik weten wie dat beheerde, na lang zoeken vond ik een Bob Alcander, op Facebook de achternaam is niet zijn werkelijke achternaam. Achter deze naam gaat Rob Houkens schuil. Een maatschappelijk werker. Hij deelde me mee dat de fotoclub ter ziele was. Ik zeg dat is dan jammer. Hij vond dat ik mooie foto's maakte. Of ik niet interessen had om mee te doen aan de tot standkoming van een Wijkkrant. Ja zei ik dat leek me wel wat, kon ik nog wat doen voor de gemeenschap. Maar hij vond wel dat fotografie alleen te weinig was. Wat ik nog meer kon doen, nou zei ik ik kan het blad maken, tenminste de opmaak en ik kan een website maken, want bij een wijkblad hoort ook een website, tenminste als dat nog niemand doet. Nee daar hadden ze nog niemand voor. (Dit antwoord is belangrijk om te weten.) Bovendien was hij een voorstander van Diversiteit, dus 2 vliegen in een klap.
Ik vroeg hoe groot is de club 2 vrouwen doen het, er was ook een Alex bij, maar die had weer afgehaakt. De reden was niet bekend. Ik kreeg het telefoonnummer van een van de vrouwen en van de ander niet. Dus die belde ik meteen op. Stella heette ze. Het klikte met Stella, ze nodigde me ook meteen uit, daar ging ik natuurlijk meteen op in. Ze had nog met de andere gebeld, of ze het telefoonnummer van die andere, met de naam Miranda kon door geven aan mij maar dat mocht niet, Marina zou mij bellen. 4 Dagen na het telefoon gesprek met Stella ging ik naar haar toe. Het eerste wat ze vroeg: heeft Marina je gebeld. Nee zei ik die heeft me niet gebeld. Het was een gezellig paar uurtjes en inging weer naar huis. Het telefoontje van Marina bleef uit, ik heb nog eens contact gezocht met de opbouwwerker Rob Houkens, maar dat leverde niks op. Hij zou Marina nog eens vragen of ze problemen met me had, nee dat had ze niet. Ik moest haar maar bellen zei Rob Houken, gaat niet zei ik want ik heb geen telefoonnummer . Rob Roukens is niet de slimste dat is wel duidelijk.
Voor het maken van het wijkblad, had Marina iemand anders geregeld, en laat me die andere ook nog kennen. Ze woont op de Vink in Kerkrade in een Woonproject, waar ik ooit een filmpje van gemaakt heb bij de opening en voor de website, ik weet het niet. Het zou me niet verwonderen als dat ook iemand anders voor was.
Miranda is personeelsadviseur bij Movare de onderwijs instelling. Als iedereen zo is bij deze instelling, welke kans heeft een transgender, die ook docent is bij deze instelling en er solliciteert . Ik ben docent. Ik heb in ieder geval totaal geen kans. De diversiteit van Rob Houkens is ook heel veel schijn. Nu ken ik een paar voormalige medewerkers van Alcander en allebei zijn ze Transfoben dus geen diversiteit bij Alcander. De ene noemde me bij mijn oude naam en de ander meende dat ik dan maar geen vrouw had moeten worden. Kan het nog achterlijker.
Ik vroeg hoe groot is de club 2 vrouwen doen het, er was ook een Alex bij, maar die had weer afgehaakt. De reden was niet bekend. Ik kreeg het telefoonnummer van een van de vrouwen en van de ander niet. Dus die belde ik meteen op. Stella heette ze. Het klikte met Stella, ze nodigde me ook meteen uit, daar ging ik natuurlijk meteen op in. Ze had nog met de andere gebeld, of ze het telefoonnummer van die andere, met de naam Miranda kon door geven aan mij maar dat mocht niet, Marina zou mij bellen. 4 Dagen na het telefoon gesprek met Stella ging ik naar haar toe. Het eerste wat ze vroeg: heeft Marina je gebeld. Nee zei ik die heeft me niet gebeld. Het was een gezellig paar uurtjes en inging weer naar huis. Het telefoontje van Marina bleef uit, ik heb nog eens contact gezocht met de opbouwwerker Rob Houkens, maar dat leverde niks op. Hij zou Marina nog eens vragen of ze problemen met me had, nee dat had ze niet. Ik moest haar maar bellen zei Rob Houken, gaat niet zei ik want ik heb geen telefoonnummer . Rob Roukens is niet de slimste dat is wel duidelijk.
Voor het maken van het wijkblad, had Marina iemand anders geregeld, en laat me die andere ook nog kennen. Ze woont op de Vink in Kerkrade in een Woonproject, waar ik ooit een filmpje van gemaakt heb bij de opening en voor de website, ik weet het niet. Het zou me niet verwonderen als dat ook iemand anders voor was.
Miranda is personeelsadviseur bij Movare de onderwijs instelling. Als iedereen zo is bij deze instelling, welke kans heeft een transgender, die ook docent is bij deze instelling en er solliciteert . Ik ben docent. Ik heb in ieder geval totaal geen kans. De diversiteit van Rob Houkens is ook heel veel schijn. Nu ken ik een paar voormalige medewerkers van Alcander en allebei zijn ze Transfoben dus geen diversiteit bij Alcander. De ene noemde me bij mijn oude naam en de ander meende dat ik dan maar geen vrouw had moeten worden. Kan het nog achterlijker.
De Roze Loper van Parc Imstenrade
Tuesday/August/2021 12:45 Filed in: Parc Imstenrade | Verzorgingshuis
Ik vond 31 augustus 2021 een advertentie van Parc Imstenrade ze zochten vrijwilligers met 1 talent. Had Welsun niet gezegd tegen me dat ik een Multi talend was. Dan moest er zeker daar vrijwilligerswerk te vinden zijn. Bovendien bezitten ze het certificaat van de Roze Loper, dwz ze mogen niet discrimineren t.a.v de LHTBQI+ gemeenschap, maar dat bleek achteraf een grote vergissing, verder als de LH komende niet, blijkbaar zijn er geen transgender bewoners in Parc Imstenrade en dan pas je niet bij dat eliteclubje. De IT voor windows werd al gedaan door een 92 jarige man die in zijn denken ver achterloopt en zich uitgeeft als voormalige directeur van een bedrijf van 12000 werknemers, maar in Werkelijkheid een werknemer was van Océ van Grinten en die hadden 1200 werknemers wereldwijd in die tijd. Hij beweert ook dat hij eigenaar is van verschillende octrooien, wat hij niet is, want mochten er octrooien zijn, dan zijn die eigendom van Océ wat nu in handen is van een andere firma.
Inde limburger van 17-9-2019 stond hij er met dit artikel.
Als 89-jarige computerdeskundige helpt Eugène Kitzen uit Heerlen vele oudere bewoners van Parc Imstenrade met hun computerproblemen. Het woonzorgcomplex huldigt hem woensdag voor zijn bijzonder gewaardeerde vrijwilligerswerk.
„Oude mensen drukken nogal eens een op een verkeerd knopje”, zegt Heerlenaar Eugène Kitzen. Zelf valt de 89-jarige niet in die categorie. Je mag hem met zijn bijna negentig jaar gerust een computernerd noemen.
Spreekuur
Als deskundige houdt hij twee keer per week een drie uur durend spreekuur voor ouderen in wooncomplex Parc Imstenrade die hulp nodig hebben met computers. Geduldig helpt hij mensen die denken een Word-bestand te zijn kwijtgeraakt dat in de cloud is terechtgekomen of senioren die graag willen internetbankieren.
Woensdag wordt Kitzen op de vrijwilligersbijeenkomst van het senioren-complex gehuldigd voor het werk dat hij al jarenlang belangeloos doet. „En daarvoor is best veel geduld nodig”, zegt bewoner Hub Meijers. „Je kunt Eugène vergelijken met een hoogleraar op een universiteit die plotseling voor de eerste klas van een mavo gezet wordt.”
Verkeerde knop
Want zoals Kitzen zelf al aangaf, ouderen duwen nogal eens op een verkeerd knopje. Meijers vertelt het verhaal van een oud-deken die in Parc Imstenrade woont. Hem werd gevraagd om in te vallen bij een kerkdienst en hij had een preek in Word uitgetypt. „Bij het printen ging het mis en raakte hij het bestand kwijt. Toen werd Eugène gebeld en de preek was snel gevonden, die zat in de cloud. En de emeritus deken zat ook even met zijn hersenen in de wolken.”
Als eigenaar van een technologisch bedrijf was Kitzen altijd op de hoogte van de laatste stand van zaken. Hij heeft meerdere patenten op zijn naam, deed in de Verenigde Staten zaken met Microsoft (‘Ik heb Bill Gates een paar keer ontmoet’) en dichter bij huis met printerfabrikant Océ in Venlo. Kitzen stopte met zijn bedrijf, maar niet met zijn passie en interesse voor techniek.
Smartphone
Op de vraag of hij als 89-jarige ook met een smartphone op zak loopt, haalt hij met een veelbetekenende blik zijn Samsung uit zijn broekzak en wijst op de apps die erop geïnstalleerd zijn. „Ik ben in 1992 met pensioen gegaan, maar ik heb de technologische ontwikkeling altijd op de voet gevolgd. En door mijn achtergrond was ik vaak eerder op de hoogte dan het grote publiek.”
Giel Schoonbroodt is één van de bewoners in Parc Imstenrade die van de computerspreekuren gebruikmaakt. „Als ondernemer met een eigen zaak heb ik altijd met computers gewerkt, maar na mijn pensioen heb ik er vijf jaar niet meer naar omgekeken. Ik wilde er voor privégebruik weer mee beginnen, maar dat was een ramp. Het was alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen. Er was zoveel nieuws ontwikkeld dat ik weer van voren af aan moest beginnen.”
Sociaal
De computerspreekuren van Kitzen zijn niet alleen computerhulp. Het sociale aspect is minstens zo belangrijk. „Wij hebben Eugène nodig, maar hij heeft ons ook nodig”, zegt bewoonster Anne Havenith. „Door de computerspreekuren komt hij nog veel onder de mensen. Hij komt hier niet alleen als vrijwilliger, maar ook als vriend.”
Kitzen woont nog zelfstandig, in Welten. Is een intrek in Parc Imstenrade dan niets voor hem? „Dat zou kunnen”, zegt hij lachend. „Maar dan eindigt mijn spreekuur nooit. Afgelopen zaterdag ben ik nog drie keer gebeld door mensen die met een computerprobleem zaten. Nu kan ik nog op de klok wijzen, zeggen dat het spreekuur erop zit en naar huis gaan.”
Op Delpher.nl vond ik een artikel uit 10-10- 1987 waaruit blijkt dat hij werknemer van OCé was. Je kunt dit hier lezen
Op 1-11-1991 staat hij in de krant dat hij computer-curssissen gaat geven in een ruimte van Leufkens Dubois waar hij in de jaren 60 en 70 gewerkt heeft.
Ik Heb een relaas geschreven over de gebeurtenissen bij Parc Imstenrade. En waarom ik geen schijn van kans had om daar aan de slag te gaan. Hier bouw ik een aparte pagina voor.
Inde limburger van 17-9-2019 stond hij er met dit artikel.
Als 89-jarige computerdeskundige helpt Eugène Kitzen uit Heerlen vele oudere bewoners van Parc Imstenrade met hun computerproblemen. Het woonzorgcomplex huldigt hem woensdag voor zijn bijzonder gewaardeerde vrijwilligerswerk.
„Oude mensen drukken nogal eens een op een verkeerd knopje”, zegt Heerlenaar Eugène Kitzen. Zelf valt de 89-jarige niet in die categorie. Je mag hem met zijn bijna negentig jaar gerust een computernerd noemen.
Spreekuur
Als deskundige houdt hij twee keer per week een drie uur durend spreekuur voor ouderen in wooncomplex Parc Imstenrade die hulp nodig hebben met computers. Geduldig helpt hij mensen die denken een Word-bestand te zijn kwijtgeraakt dat in de cloud is terechtgekomen of senioren die graag willen internetbankieren.
Woensdag wordt Kitzen op de vrijwilligersbijeenkomst van het senioren-complex gehuldigd voor het werk dat hij al jarenlang belangeloos doet. „En daarvoor is best veel geduld nodig”, zegt bewoner Hub Meijers. „Je kunt Eugène vergelijken met een hoogleraar op een universiteit die plotseling voor de eerste klas van een mavo gezet wordt.”
Verkeerde knop
Want zoals Kitzen zelf al aangaf, ouderen duwen nogal eens op een verkeerd knopje. Meijers vertelt het verhaal van een oud-deken die in Parc Imstenrade woont. Hem werd gevraagd om in te vallen bij een kerkdienst en hij had een preek in Word uitgetypt. „Bij het printen ging het mis en raakte hij het bestand kwijt. Toen werd Eugène gebeld en de preek was snel gevonden, die zat in de cloud. En de emeritus deken zat ook even met zijn hersenen in de wolken.”
Als eigenaar van een technologisch bedrijf was Kitzen altijd op de hoogte van de laatste stand van zaken. Hij heeft meerdere patenten op zijn naam, deed in de Verenigde Staten zaken met Microsoft (‘Ik heb Bill Gates een paar keer ontmoet’) en dichter bij huis met printerfabrikant Océ in Venlo. Kitzen stopte met zijn bedrijf, maar niet met zijn passie en interesse voor techniek.
Smartphone
Op de vraag of hij als 89-jarige ook met een smartphone op zak loopt, haalt hij met een veelbetekenende blik zijn Samsung uit zijn broekzak en wijst op de apps die erop geïnstalleerd zijn. „Ik ben in 1992 met pensioen gegaan, maar ik heb de technologische ontwikkeling altijd op de voet gevolgd. En door mijn achtergrond was ik vaak eerder op de hoogte dan het grote publiek.”
Giel Schoonbroodt is één van de bewoners in Parc Imstenrade die van de computerspreekuren gebruikmaakt. „Als ondernemer met een eigen zaak heb ik altijd met computers gewerkt, maar na mijn pensioen heb ik er vijf jaar niet meer naar omgekeken. Ik wilde er voor privégebruik weer mee beginnen, maar dat was een ramp. Het was alsof ik in een andere wereld terecht was gekomen. Er was zoveel nieuws ontwikkeld dat ik weer van voren af aan moest beginnen.”
Sociaal
De computerspreekuren van Kitzen zijn niet alleen computerhulp. Het sociale aspect is minstens zo belangrijk. „Wij hebben Eugène nodig, maar hij heeft ons ook nodig”, zegt bewoonster Anne Havenith. „Door de computerspreekuren komt hij nog veel onder de mensen. Hij komt hier niet alleen als vrijwilliger, maar ook als vriend.”
Kitzen woont nog zelfstandig, in Welten. Is een intrek in Parc Imstenrade dan niets voor hem? „Dat zou kunnen”, zegt hij lachend. „Maar dan eindigt mijn spreekuur nooit. Afgelopen zaterdag ben ik nog drie keer gebeld door mensen die met een computerprobleem zaten. Nu kan ik nog op de klok wijzen, zeggen dat het spreekuur erop zit en naar huis gaan.”
Op Delpher.nl vond ik een artikel uit 10-10- 1987 waaruit blijkt dat hij werknemer van OCé was. Je kunt dit hier lezen
Op 1-11-1991 staat hij in de krant dat hij computer-curssissen gaat geven in een ruimte van Leufkens Dubois waar hij in de jaren 60 en 70 gewerkt heeft.
Ik Heb een relaas geschreven over de gebeurtenissen bij Parc Imstenrade. En waarom ik geen schijn van kans had om daar aan de slag te gaan. Hier bouw ik een aparte pagina voor.
Seniorweb Landgraaf zoekt een docent voor Apple
Tuesday/October/2020 12:04 Filed in: Senioweb Landgraaf
Op 13/12/2020 krijg ik deze mail van Welsun
Ik heb zojuist contact gehad met de voorzitter van Seniorweb die ook in het Burgerhoes (gemeentehuis) zitten en de soos aanbieden in de bibliotheek.
Stephanie Ramakers (voorzitter) staat er positief in, heb de situatie uitgelegd. Er is ruimte voor een vrijwilliger binnen de soos alleen zijn zij afhankelijk van de nieuwe maatregelingen omtrent het covid19. Dus ik heb met haar afgesproken dat ze me per mail laat weten wanneer de ruimte opgevuld mag worden door jou als vrijwilliger als ondersteuning bij de soos.
Wordt vervolgd….
Er werd een afspraak gemaakt en vol goede moed ging ik er heen. Want dat was het.
Er was nog iemand bij de persoon die de website maakte. Ene Jos Collaris tijdens het gesprek werden een paar rare eisen gesteld, zoals ik moest een open dag organiseren, dat was ook een kolfje naar mijn hand, want ik heb ooit 4 recycling markten georganiseerd voor de PPR en de Meubelbeurs, dus dat kan ik wel. Ik kreeg ook een proeftijd van een half jaar, wettelijk is het maar 8 weken, maar ik ben akkoord gegaan. Ik kreeg zelfs een ondertekend contract mee, maar daarna hoorde ik niks meer. Heb wel nog een paar maal geïnformeerd hoe het er mee was, ik moest maar op de website kijken, daar keek ik elke dag op, maar die bood mij niet de informatie die ik moest weten.
Toen de lockdwon voorbij was erveen whatsapp ze hadden me niet nodig, want er was geen animo voor Apple producten, dat is verwonderlijk, want ze bieden nog steeds cursussen aan voor iPad en iPhone ze zoeken ook nog steeds vrijwilligers. Ze hadden 38 vrijwilligers op het moment dat ik er solliciteerde, daar zijn er nu nog 32 van over. Dat geeft te denken. Er zijn dus geen vrijwilligers te vinden.
Een hilarisch moment heb ik wel meegemaakt tijdens de lockdown hadden ze wel nog 2 mensen die de leden afreisde om de Windows Computers draaiende te houden, want ze crashte weleens en er moesten ook backups worden gemaakt. Apple heeft in 2007 Time Machine ingevoerd. Een automatisch Backup-systeem een Apple Crasht ook nooit, heeft geen last van Virussen. Dus bij Apple zijn deze mensen totaal overbodig.
Dat de mensen die daar lesgeven er totaal geen verstand van hebben was te merken aan de leerstof. De systeem voorkeuren, was het laatste hoofdstuk in het boek, terwijl het het eerste hoofdstuk moet zijn, want je kun niet mailen als je geen kennis hebt van de systeemvoorkeuren, sterker nog je kunt niet inloggen op je computer als je niet weet wat het is. Het is het belangrijkste onderdeel van je Apple-Computer. En daar had men geen kaas van gegeten.
Ik heb nog een mail gestuurd naar de raad van Landgraaf op 30-9-2021, want toen werd me pas meegedeeld dat ik niet meer hoefde te komen, maar ik heb er nooit meer iets van gehoord, zal wel ergen in een diepe la zijn verdwenen.
Ik heb zojuist contact gehad met de voorzitter van Seniorweb die ook in het Burgerhoes (gemeentehuis) zitten en de soos aanbieden in de bibliotheek.
Stephanie Ramakers (voorzitter) staat er positief in, heb de situatie uitgelegd. Er is ruimte voor een vrijwilliger binnen de soos alleen zijn zij afhankelijk van de nieuwe maatregelingen omtrent het covid19. Dus ik heb met haar afgesproken dat ze me per mail laat weten wanneer de ruimte opgevuld mag worden door jou als vrijwilliger als ondersteuning bij de soos.
Wordt vervolgd….
Er werd een afspraak gemaakt en vol goede moed ging ik er heen. Want dat was het.
Er was nog iemand bij de persoon die de website maakte. Ene Jos Collaris tijdens het gesprek werden een paar rare eisen gesteld, zoals ik moest een open dag organiseren, dat was ook een kolfje naar mijn hand, want ik heb ooit 4 recycling markten georganiseerd voor de PPR en de Meubelbeurs, dus dat kan ik wel. Ik kreeg ook een proeftijd van een half jaar, wettelijk is het maar 8 weken, maar ik ben akkoord gegaan. Ik kreeg zelfs een ondertekend contract mee, maar daarna hoorde ik niks meer. Heb wel nog een paar maal geïnformeerd hoe het er mee was, ik moest maar op de website kijken, daar keek ik elke dag op, maar die bood mij niet de informatie die ik moest weten.
Toen de lockdwon voorbij was erveen whatsapp ze hadden me niet nodig, want er was geen animo voor Apple producten, dat is verwonderlijk, want ze bieden nog steeds cursussen aan voor iPad en iPhone ze zoeken ook nog steeds vrijwilligers. Ze hadden 38 vrijwilligers op het moment dat ik er solliciteerde, daar zijn er nu nog 32 van over. Dat geeft te denken. Er zijn dus geen vrijwilligers te vinden.
Een hilarisch moment heb ik wel meegemaakt tijdens de lockdown hadden ze wel nog 2 mensen die de leden afreisde om de Windows Computers draaiende te houden, want ze crashte weleens en er moesten ook backups worden gemaakt. Apple heeft in 2007 Time Machine ingevoerd. Een automatisch Backup-systeem een Apple Crasht ook nooit, heeft geen last van Virussen. Dus bij Apple zijn deze mensen totaal overbodig.
Dat de mensen die daar lesgeven er totaal geen verstand van hebben was te merken aan de leerstof. De systeem voorkeuren, was het laatste hoofdstuk in het boek, terwijl het het eerste hoofdstuk moet zijn, want je kun niet mailen als je geen kennis hebt van de systeemvoorkeuren, sterker nog je kunt niet inloggen op je computer als je niet weet wat het is. Het is het belangrijkste onderdeel van je Apple-Computer. En daar had men geen kaas van gegeten.
Ik heb nog een mail gestuurd naar de raad van Landgraaf op 30-9-2021, want toen werd me pas meegedeeld dat ik niet meer hoefde te komen, maar ik heb er nooit meer iets van gehoord, zal wel ergen in een diepe la zijn verdwenen.
Tweetalige Assistent Duits-Nederlands
Een tweetalige assistend vroeg men in een vacature. Duits Nederlands.
Daar schreef ik op. Hoe zit het namelijk, ik ben 20 jaar bevriend geweest met een Oostenrijkse. In 2013 was ik er 4 weken op vakantie, nadat zij weer in Oostenrijk was gaan wonen. Na 3 dagen sprak ik vloeiend Duits. Dat komt natuurlijk ook door het feit dat ik dialect spreek en de Duitse taal is nu eenmaal verwant aan het dialect, wat we in Limburg spreken. Daar komt bij dat ik ook op de EK Meubelbeurs vrijwilligerswerk had gedaan en aangezien daar veel Duitsers kwamen, had ik ook geen angst om het te spreken.
De contact persoon was een Jeanette Wolters, in de vacature stond Jace Wolters. Ze had een yoga bedrijf in Heerlen en Maastricht. Via haar mailadres vond ik haar op internet, je moet weten met wie je te maken hebt.
Ik schreef een uitgebreide mail naar deze Jeanette en ze nodigde me uit om met haar naar Herzogenrath te rijden om naar de plek te gaan waar om deze assistent gevraagd werd.
Waarom ging het. De man die om die assistent vroeg was de baas van een project in Herzogenrath. Het project met de naam Wohlvart, was een Meubelbeurs in het groot, tenminste de werkwijze, alleen hun bezittingen waren groter zo hadden ze ook woningen, die ze verhuurden en dat hadden wij niet, maar het idee was het zelfde. Het hoofdproject starte andere projecten op, daar werden werklozen ingezet die zich naar enige tijd zelf moesten redden, dat deden wij ook. De hoofdverantwoordelijke de baas dus, het een hersenbloeding gehad (hij was een kettingroker) en kon niet meer alles doen, hij had hulp nodig. Buiten mij was er nog een vrijwilliger uitgenodigd. Een witte hemden stropdas figuur. Die me buiten het feit me als man aansprak ook naderhand me volkomen negeerde. De bedoeling was dat er ook zo'n project in Nederland werd gestart, te beginnen in Kerkrade, in het denken kwam ik helemaal overeen met de baas van het project in Duitsland, kan ook niet anders, want ik had precies hetzelfde gedaan. op een kleinere schaal, dat wel, maar onze ideeën waren hetzelfde. Die andere vrijwilliger en Jeanette zouden het wel regelen. Wat is er uit gekomen, ben eens gaan kijken op de Duitse site, waar een link staat naar het project in Nederland, fout 404 daar kom ik op uit, dus niks geworden, was te verwachten, men heeft weer eens op het verkeerde paard gewed. Zoals zovele keren. Maar goed daar ga ik niet over. Ik heb in vedergeval niks meer vernomen. Ook geen beloofde terugkoppeling.
Daar schreef ik op. Hoe zit het namelijk, ik ben 20 jaar bevriend geweest met een Oostenrijkse. In 2013 was ik er 4 weken op vakantie, nadat zij weer in Oostenrijk was gaan wonen. Na 3 dagen sprak ik vloeiend Duits. Dat komt natuurlijk ook door het feit dat ik dialect spreek en de Duitse taal is nu eenmaal verwant aan het dialect, wat we in Limburg spreken. Daar komt bij dat ik ook op de EK Meubelbeurs vrijwilligerswerk had gedaan en aangezien daar veel Duitsers kwamen, had ik ook geen angst om het te spreken.
De contact persoon was een Jeanette Wolters, in de vacature stond Jace Wolters. Ze had een yoga bedrijf in Heerlen en Maastricht. Via haar mailadres vond ik haar op internet, je moet weten met wie je te maken hebt.
Ik schreef een uitgebreide mail naar deze Jeanette en ze nodigde me uit om met haar naar Herzogenrath te rijden om naar de plek te gaan waar om deze assistent gevraagd werd.
Waarom ging het. De man die om die assistent vroeg was de baas van een project in Herzogenrath. Het project met de naam Wohlvart, was een Meubelbeurs in het groot, tenminste de werkwijze, alleen hun bezittingen waren groter zo hadden ze ook woningen, die ze verhuurden en dat hadden wij niet, maar het idee was het zelfde. Het hoofdproject starte andere projecten op, daar werden werklozen ingezet die zich naar enige tijd zelf moesten redden, dat deden wij ook. De hoofdverantwoordelijke de baas dus, het een hersenbloeding gehad (hij was een kettingroker) en kon niet meer alles doen, hij had hulp nodig. Buiten mij was er nog een vrijwilliger uitgenodigd. Een witte hemden stropdas figuur. Die me buiten het feit me als man aansprak ook naderhand me volkomen negeerde. De bedoeling was dat er ook zo'n project in Nederland werd gestart, te beginnen in Kerkrade, in het denken kwam ik helemaal overeen met de baas van het project in Duitsland, kan ook niet anders, want ik had precies hetzelfde gedaan. op een kleinere schaal, dat wel, maar onze ideeën waren hetzelfde. Die andere vrijwilliger en Jeanette zouden het wel regelen. Wat is er uit gekomen, ben eens gaan kijken op de Duitse site, waar een link staat naar het project in Nederland, fout 404 daar kom ik op uit, dus niks geworden, was te verwachten, men heeft weer eens op het verkeerde paard gewed. Zoals zovele keren. Maar goed daar ga ik niet over. Ik heb in vedergeval niks meer vernomen. Ook geen beloofde terugkoppeling.
Multi Tallent
Friday/September/2020 16:45 Filed in: welsun
Ik had me ingeschreven bij Welsun dat is de vrijwilligerscentrale in Landgraaf. Op 25 september 2020 had ik een intake gesprek. Een leuk gesprek en ze hadden beslist wat voor me, ze zouden me terug bellen, maar wie belde niet Welsun, ik kreeg een lullig mailtje van ik heb geen tijd. Waarom hebben mensen nooit tijd als het om transgenders gaat, vraag ik me dan af. Ik uitten mijn pissigheid op hun Facebook en prompt een reactie, ze belde me op, maar nu had ik geen tijd. Toen stuurde ze een mailtje, ik bespaar jullie de inhoud.
Ik ben nu een maal een beetje autistisch afspraak is afspraak als je geen tijd hebt, moet je tijd maken en niet een mailtje sturen een dag later ik heb geen tijd, want een mailtje schrijven kost ook tijd en in die tijd had ze me ook bellen.
Dat noemen zich welzijn werkers. Welzijn zij er toch om mijn welzijn te bevorderen. Of hoe zit dat. Ik had het die dag enorm druk gehad, maar ik was net op tijd thuis. En dan hebe je je gehaast voor niks, ik denk eerder dat ze het vergeten was en de dag erna ontdekte, dat ze had moeten bellen. Ik kom zelden te laat op een afspraak. Dan moet er al wat gebeurt zijn.
Of ik nog bemiddeld wilde worden. Natuurlijk zei ik.
Ze stuurde me naar een project vlak bij mij in de buurt. Een dame runde daar een zaak, waar mensen met een speciaal bewijs van de gemeente zich konden inkleden, of meubels krijgen. Er werd niks verkocht. Ze draaide dus op subsidie en het was bezigheidstherapie. Voor mensen die daar werkte en voor enkele mensen die daar zaten te breien. De bediende dames waarvan ik dacht dat ze ouder waren als ik ben, bleken allemaal jonger te zijn, maar wel allemaal ketting rokers. Aan deze dames kon je nu eens zien hoe verwoestend het roken was voor je gezondheid. Maar goed. Ik merkte al snel dat ze haar post niet wilde delen met iemand anders de chef daar, en dat was toch de vacature. Bovendien, ben ik van mening dat je zelf bedruipend moet zijn. Dat mensen die weinig geld hebben daar zich kunnen inkleden, geen probleem, maar als je de winkel openstelt voor iedereen, kun je het bij de rijken halen en de armen geven, zo deden wij dat bij de meubelbeurs. Wij lieten de rijken betalen voor de armen. Ook daar zou men iets van zich laten horen, maar ook daarvan zit ik nog steeds op antwoord te wachten.
Ik werd ook nog naar Seniorweb Landgraaf gestuurd. Maar dat in een apart verhaal.
Ik ben nu een maal een beetje autistisch afspraak is afspraak als je geen tijd hebt, moet je tijd maken en niet een mailtje sturen een dag later ik heb geen tijd, want een mailtje schrijven kost ook tijd en in die tijd had ze me ook bellen.
Dat noemen zich welzijn werkers. Welzijn zij er toch om mijn welzijn te bevorderen. Of hoe zit dat. Ik had het die dag enorm druk gehad, maar ik was net op tijd thuis. En dan hebe je je gehaast voor niks, ik denk eerder dat ze het vergeten was en de dag erna ontdekte, dat ze had moeten bellen. Ik kom zelden te laat op een afspraak. Dan moet er al wat gebeurt zijn.
Of ik nog bemiddeld wilde worden. Natuurlijk zei ik.
Ze stuurde me naar een project vlak bij mij in de buurt. Een dame runde daar een zaak, waar mensen met een speciaal bewijs van de gemeente zich konden inkleden, of meubels krijgen. Er werd niks verkocht. Ze draaide dus op subsidie en het was bezigheidstherapie. Voor mensen die daar werkte en voor enkele mensen die daar zaten te breien. De bediende dames waarvan ik dacht dat ze ouder waren als ik ben, bleken allemaal jonger te zijn, maar wel allemaal ketting rokers. Aan deze dames kon je nu eens zien hoe verwoestend het roken was voor je gezondheid. Maar goed. Ik merkte al snel dat ze haar post niet wilde delen met iemand anders de chef daar, en dat was toch de vacature. Bovendien, ben ik van mening dat je zelf bedruipend moet zijn. Dat mensen die weinig geld hebben daar zich kunnen inkleden, geen probleem, maar als je de winkel openstelt voor iedereen, kun je het bij de rijken halen en de armen geven, zo deden wij dat bij de meubelbeurs. Wij lieten de rijken betalen voor de armen. Ook daar zou men iets van zich laten horen, maar ook daarvan zit ik nog steeds op antwoord te wachten.
Ik werd ook nog naar Seniorweb Landgraaf gestuurd. Maar dat in een apart verhaal.
Klassieke Muziek
Op dezelfde dag schreef ik ook op een vacature waar ze iemand zochten die van klassieke muziek hield en met mensen in een verzorgingshuis in Voerendaal 't Brook over klassieke muziek te praten.
Ik zelf ben een enorme liefhebber van klassieke muziek, heb ook veel platen en CD's met klassieke muziek, van Beethoven tot Poulenc, dat leek me wel iets, ondanks dat het een beetje uit mijn buurt was, maar goed ik zocht nu eenmaal vrijwilligerswerk en daar moet je ook wat voor over hebben en met bar slecht weer of te warm weer kon ik nog altijd gebruik maken van de Regiotax bedacht ik me.
Ik heb nog een mail ontvangen dat ze het ontzettend leuk vonden.
Wat leuk dat je interesse hebt in vrijwilligerswerk bij ’t Brook.
Ik heb je gegevens doorgestuurd naar mijn collega Robin Hendriks, zij zal binnenkort contact opnemen voor een kennismakingsgesprek.
Met vriendelijke groet, Judith Schuitert Vrijwilligerscoördinator
Stichting Cicero Zorggroep St. Brigidastraat 3 Postbus 149 6440 AC Brunssum
Het kennismakingsgesprek heb ik nooit gehad. Blijkbaar heeft deze Robin het meest voorkomende angstsyndroom met de naam Transfobie. De lockdown kwam en na de lock down, was er geen belangstelling meer tenminste ik heb niks meer vernomen.
Vacature staat nog altijd in de vacature bank en is er in gezet door Cicero, een ontzettend discriminerende organisatie, want daar heb ik meer op advertenties geschreven, waarvan ze van zeiden dat ze niet meer nodig waren, maar de advertenties bestaan nog steeds, ondanks dat ik telkens vraag, om ze weg te halen.
Ik zelf ben een enorme liefhebber van klassieke muziek, heb ook veel platen en CD's met klassieke muziek, van Beethoven tot Poulenc, dat leek me wel iets, ondanks dat het een beetje uit mijn buurt was, maar goed ik zocht nu eenmaal vrijwilligerswerk en daar moet je ook wat voor over hebben en met bar slecht weer of te warm weer kon ik nog altijd gebruik maken van de Regiotax bedacht ik me.
Ik heb nog een mail ontvangen dat ze het ontzettend leuk vonden.
Wat leuk dat je interesse hebt in vrijwilligerswerk bij ’t Brook.
Ik heb je gegevens doorgestuurd naar mijn collega Robin Hendriks, zij zal binnenkort contact opnemen voor een kennismakingsgesprek.
Met vriendelijke groet, Judith Schuitert Vrijwilligerscoördinator
Stichting Cicero Zorggroep St. Brigidastraat 3 Postbus 149 6440 AC Brunssum
Het kennismakingsgesprek heb ik nooit gehad. Blijkbaar heeft deze Robin het meest voorkomende angstsyndroom met de naam Transfobie. De lockdown kwam en na de lock down, was er geen belangstelling meer tenminste ik heb niks meer vernomen.
Vacature staat nog altijd in de vacature bank en is er in gezet door Cicero, een ontzettend discriminerende organisatie, want daar heb ik meer op advertenties geschreven, waarvan ze van zeiden dat ze niet meer nodig waren, maar de advertenties bestaan nog steeds, ondanks dat ik telkens vraag, om ze weg te halen.